«Όλοι οι ήρωες χρειάζονται ένα μικρό σπρώξιμο για να απογαλακτιστούν και να συναντήσουν το ηρωικό τους μέλλον. Στη δική μου περίπτωση ήταν μια κλωτσιά». Με γονεϊκή κλοτσοπατινάδα εισήλθε ο Γιώργος στον κόσμο των ενηλίκων, έναν κόσμο γεμάτο απατεώνες, ψεύτες, κλέφτες, λωποδύτες, κορίτσια που σου ξεριζώνουν την καρδιά, τη βάζουν στο μπλέντερ και την κάνουν μοχίτο. Έναν κόσμο κανονικό «Gangsta’s Paradise», όπως τραγουδά ο Coolio το 1995, έναν κόσμο που κονιορτοποιεί τα «Sweet Dreams» των νέων ανθρώπων, όπως τα είχαν συνθέσει οι Eurythmics το 1983 και όπως μελαγχολικά τα παίζει ζωντανά στην ηλεκτρική του κιθάρα ο υπερταλαντούχος Δημήτρης Τάσαινας.

Ο Βασίλης Μαυρογεωργίου ντύνει μουσικά την παράστασή του με γνωστά τραγούδια των ‘80ς και ‘90’ς, παρεμβάλει τις «4 εποχές» του Βιβάλντι για να μιλήσει για τα τέσσερα στάδια μιας απέλπιδας ερωτικής σχέσης και την κλείνει με το επικό «Breathe» των Prodigy -«Breathe the pressure/ Come play my game, I’ll test ya/ Psychosomatic, addict, insane»- χτίζοντας, παράλληλα με το κειμενικό του σύμπαν, το ηχητικό πλαίσιο της απελπισίας και του αδιεξόδου της γενιάς του, των σημερινών τριαντάρηδων, μπροστά στη μίζερη μικροαστική ζωή, την κακόγουστη αισθητική, την ανύπαρκτη ηθική, τη δυσκολία εύρεσης εργασίας, την ισοπέδωση των πανεπιστημιακών διπλωμάτων, τη διάβρωση κάθε δημιουργικού εγχειρήματος, τα παιχνίδια κυριαρχίας που ορίζουν και συνθλίβουν κάθε ανθρώπινη σχέση –οικογενειακή, ερωτική, φιλική, εργασιακή, κοινωνική.

Όμως, βρισκόμαστε σε έργο του Βασίλη Μαυρογεωργίου. Η απελπισία, το αδιέξοδο και η μαυρίλα δεν μπορούν να έχουν τον τελευταίο λόγο. Ναι, ο «Πήτερ Παν» της αθηναϊκής σκηνής μεγάλωσε, ωρίμασε, έγινε λίγο πιο κυνικός, πιο σκοτεινός, πιο βωμολόχος, παραμένει, όμως, σπιρτόζος, ανάλαφρος, αλλά κυρίως τρυφερός στον τρόπο που διυλίζει τη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα μέσα από την πένα του. Και σε αυτό το παραστασιακό tribute στη γενιά του, τη γενιά των τριαντάρηδων, που δεν θα γίνουν ποτέ «ήρωες του σύμπαντος», ίσως γιατί απλώς έχουν επιλέξει να γίνουν συνεπείς ήρωες του δικού τους μικρού σύμπαντος, της δικής τους ταπεινής προσωπικής ιστορίας, βάζει τον έρωτα στο κέντρο της αφήγησής του και όλα αλλάζουν. Γιατί η αγάπη μπορεί τελικά να μην σώσει τον κόσμο, αλλά θα σώσει προφανώς τον Γιώργο. Γιατί «ο έρωτας σε μεταμορφώνει σε πλάσμα υπερφυσικό».

Τέλος, καλεί τον Φοίβο Δεληβοριά να συνθέσει το ομώνυμο τραγούδι της παράστασης «Τεράστια έκρηξη», το οποίο ερμηνεύει ζωντανά ο Δημήτρης Τάσαινας μαζί με τους ηθοποιούς: «Ένας κόσμος διαλυμένος στα εξ ων συνετέθη/ και στη μέση η έκπληξη/ […]/ μια παιδική καρδιά χτυπά στη μέση του πουθενά».

Νεορομαντισμός και πραγματισμός ορίζουν το δημιουργικό σύμπαν του Βασίλη Μαυρογεωργίου, ο οποίος έχει βρει άξιους ερμηνευτικούς συνοδοιπόρους στους ταλαντούχους συναδέλφους του Ορφέα Αυγουστίδη (Γιώργος), Άννα Καλαϊτζίδου και Αριάδνη Καβαλιέρου (ενσαρκώνουν όλους τους υπόλοιπους χαρακτήρες της ιστορίας), οι οποίοι παίζουν μέσα σε μιάμιση ώρα από αρχαία τραγωδία –σε παρωδία- μέχρι μποξ.

Πρώτη δημοσίευση: «The Greek Play Project», 08/11/2017

http://www.greek-theatre.gr/public/gr/greekplay/index/pointviewview/1343