Το θέατρο είναι μία από τις πιο διαδραστικές παραστατικές τέχνες. Ως προνομιούχοι θεατές, οι κριτικοί θεάτρου μοιράζονται με το κοινό και τους καλλιτέχνες τον ίδιο χώρο και χρόνο, τα ίδια ατομικά και συλλογικά ερεθίσματα, τις ίδιες άμεσες και μακρόχρονες εμπειρίες. Ως ενεργοί σχολιαστές του θεάτρου, προσπαθούμε να καταγράψουμε αυτές τις διαδράσεις με τα δικά μας μέσα, ως ένα πλαίσιο διαλόγου, αλλά και ως ένα σημαντικό μέρος της ερμηνείας και της σημασίας της θεατρικής επιτέλεσης. Η Διεθνής Ένωση Κριτικών Θεάτρου, λοιπόν, προτρέπει τα μέλη της ανά τον κόσμο να υιοθετήσουν ως αμοιβαίως αποδεκτό σημείο εκκίνησης τις βασικές επαγγελματικές οδηγίες που αναφέρονται στο παρόν κείμενο.

1. Οι κριτικοί πρέπει πάντα να θυμούνται τις επαγγελματικές αρχές που διέπουν το λειτούργημά τους, να σέβονται την πνευματική και καλλιτεχνική ελευθερία και να γράφουν σύμφωνα με το τι πιστεύουν ότι βελτιώνει την τέχνη του θεάτρου.
2. Πρέπει να αποδέχονται το γεγονός ότι δεν γνωρίζουν τα πάντα και ότι είναι έτοιμοι να καλωσορίσουν καινούριες ιδέες, μορφές, στυλ.
3. Πρέπει να λένε την αλήθεια με κόσμιο τρόπο και παράλληλα να σέβονται την προσωπική ακεραιότητα των καλλιτεχνών που κρίνουν.
4. Πρέπει να είναι ανοιχτόμυαλοι και να «ξεσκεπάζουν» (όπου επιβάλλεται) προκαταλήψεις —καλλιτεχνικές και προσωπικές.
5. Ανάμεσα στους στόχους τους πρέπει να είναι και η επιθυμία πρόκλησης συζήτησης γύρω από την παράσταση που κρίνουν.
6. Πρέπει να πηγαίνουν σε μια παράσταση όντας σε καλή φυσική και πνευματική κατάσταση, και να παραμένουν σε εγρήγορση καθ’ όλη τη διάρκειά της.
7. Πρέπει να περιγράφουν, να αναλύουν και να αξιολογούν την παράσταση με τη μέγιστη δυνατή ακρίβεια και να στηρίζουν τη θέση τους με συγκεκριμένα παραδείγματα.
8. Πρέπει να καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε να αποφεύγουν εξωτερικές πιέσεις και ελέγχους, όπως και προσωπικές χάρες και οικονομικά ανταλλάγματα.
9. Πρέπει να καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε να αποφεύγουν καταστάσεις που έρχονται σε σύγκρουση με τον ρόλο τους, όπως: η κρίση παραγωγών με τις οποίες συνδέονται προσωπικά ή η συμμετοχή σε επιτροπές με τις οποίες επίσης συνδέονται προσωπικά.
10. Δεν πρέπει να κάνουν πράγματα που εξευτελίζουν το επάγγελμα ή την πρακτική και την ακεραιότητά τους, όπως και την ακεραιότητα του θεάτρου.