Σαπουνόπερα ή πραγματικότητα; Η φετινή εναρκτήρια παράσταση του Εθνικού Θεάτρου (που σηματοδοτεί και την έναρξη μιας σεζόν «χρεωμένης» αποκλειστικά στον νυν Καλλιτεχνικό Διευθυντή) έμελλε να ανήκει σε έναν καλλιτέχνη με […]

Οι βολικές μας αυταπάτες Έχοντας στο μυαλό μου το, προκλητικό ίσως, ερώτημα για το αν «χρειαζόμαστε μια ακόμη παράσταση για “το προσφυγικό”», καθώς και το αν «οι ποικίλες καλλιτεχνικές δράσεις που οργανώνονται […]

«Ίψεν ο σύγχρονός μας»   Τολμώ να ξεκινήσω το κείμενο με αυτό που προκύπτει ως τελική μου διαπίστωση: ο Γιώργος Σκεύας σκηνοθετώντας το «Κουκλόσπιτο» στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων ανέβασε […]

«Φάουστ» υψηλής ευκρίνειας «Η μόνη γνώση είναι πως τίποτα δεν μπορούμε να γνωρίσουμε πραγματικά», είναι από τα πρώτα λόγια του Φάουστ, μια σωκρατικού ύφους παραδοχή, την ώρα που μονολογεί στο […]

Τα λόγια δεν είναι περιττά Το θέατρο, αυτό το τόσο υβριδικό είδος που εντέλει εμπεριέχει κάθε άλλη μορφή τέχνης, έχει προ πολλού σταματήσει να αφορά αποκλειστικά και μόνο τη σχέση […]

Καλλιτεχνική αυτοχειρία «Η παράσταση νομοθετεί». Με αυτή την εκπληκτικής ευστοχίας φράση είχε απαντήσει ο Νικηφόρος Παπανδρέου σε ερώτηση αν «επιτρέπεται» να ανεβαίνει Μπέκετ στην Επίδαυρο (όταν είχε ενταχθεί στο πλαίσιο […]