Περί Ανατολής και Δύσης Είναι γνωστό ότι όσοι κινούνται στο φεστιβαλικό κύκλωμα, ή θέλουν να μπουν σ’ αυτό, περίπου ακολουθούν μια γραμμή που, χωρίς να το επιβάλλει, κατά κάποιον τρόπο […]

Στο χειρουργείο «Μάμετ» Ο Ντέιβιντ Μάμετ είναι ένας συγγραφέας ο οποίος, σε μια πρώτη ανάγνωση (ή θέαση), παραπλανεί εντελώς. Έχεις την αίσθηση πως δε έχει να σου πει τίποτα ή […]

 Το Μπλε του φόβου και της ελπίδας στο Black Box Το μπλε είναι ένα χρώμα που θυμίζει Ελλάδα. Τη σημαία της. Τον ουρανό της. Τη θάλασσά της. Τη γαλήνη της, […]

Λοξοκοιτώντας τον Σέξπηρ και ένα σημείωμα περί κριτικής Η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών έκανε κάτι έξυπνο στο αφιέρωμά της στον Σέξπηρ. Δεν έψαξε τη μεγάλη παραγωγή ούτε το θέαμα εντυπωσιασμού. […]

Παίζοντας σ’ ένα πατάρι Το θέατρο, όταν είναι καλό, δεν αφορά κάποιους συγκεκριμένα (πλούσιους, φτωχούς, νέους, γέρους, άντρες γυναίκες κ.λπ), αλλά τους πάντες. Γιατί οι πάντες κουβαλούν μέσα τους την […]

Μια «Ορέστεια» σε μεταμοντέρνα σύγχυση Εξαρχής αυτό: Ήταν στιγμές κατά τη διάρκεια της παράστασης της Ορέστειας του Λυκόφωτος, σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά, που σκέφτηκα να φύγω. Όμως, κάτι με κρατούσε και δεν […]