Αποχαιρετούμε την Άννα Παναγιωτοπούλου, μια ηθοποιό που άφησε ανεξίτηλο το αποτύπωμά της στη θεατρική και εν γένει καλλιτεχνική ζωή. Άνθρωπος καλλιεργημένος, σκεπτόμενος και βαθιά ανήσυχος υπήρξε για τη σκηνή μια ιδιαίτερη, χαρισματική, ερμηνεύτρια, αγαπητή στον κόσμο του θεάτρου και στο κοινό. Η Άννα Παναγιωτοπούλου συνδύαζε αρμονικά στην τεχνική της τον γλαφυρό ρεαλισμό, την «αποστασιοποίηση», το γκροτέσκο, ενώ, συχνά, άγγιζε με μαεστρία ακόμα και τα όρια του ονειρώδους και του μεταφυσικού.

Πρωταγωνίστησε, στις αρχές της δεκαετίας του ’70, στις πειραματικές, και πρωτοποριακές για την εποχή τους, παραστάσεις του Ελεύθερου Θεάτρου, συνδέθηκε κατά κόρον με το απαιτητικό είδος της Επιθεώρησης, διαπρέποντας, κάθε φορά, στη σκιαγράφηση χαρακτηριστικών τύπων, αλλά αξιώθηκε να αναγνωριστεί και σε έργα ρεπερτορίου: αδελφή του Εύμηλου στην «Άλκηστη», Κλαιρ στην «Ευαίσθητη ισορροπία» του Έντουαρντ Άλμπυ, Μαντάμ Σουσού στο ομώνυμο έργο του Δημήτρη Ψαθά, Ζερμαίν Λεσκαλιέ στο «Έκτο πάτωμα» του Αλφρέντ Ζερί, Υβόν στους «Τρομερούς γονείς» του Κοκτώ, Ήρα στο «Ήρα και το παγώνι» του Σων Ο’Κέηζι, Αλεξάντρα ντελ Λάγκο στο «Γλυκό πουλί της νιότης» του Τένεσι Ουίλιαμς, Μοντ στο «Χάρολντ και Μοντ» του Κόλιν Χίγκινς, Ορελί στην «Τρελή του Σαγιώ» του Ζαν Ζιρωντού, Κυρία Μπέηκερ στο «Οι πεταλούδες είναι ελεύθερες» του Λέοναρντ Γκερς…

Η Ελληνική Ένωση Κριτικών Θεάτρου και Παραστατικών Τεχνών εκφράζει στην οικογένεια της Άννας Παναγιωτοπούλου τα θερμά της συλλυπητήρια.